Pierzga to przetworzony przez pszczoły pyłek kwiatowy. Proces przemiany pyłku zaczyna się już na kwiatku, kiedy pszczoła zwilża pyłek swoją śliną. Dzięki temu może go zlepić i przetransportować w koszyczkach na odnóżach do ula. Przeniesiony i upchnięty w plastry pyłek przechodzi fermentację mlekową. Powstały w tym procesie kwas mlekowy konserwuje pierzgę pszczelą, a dodatkowo staje się ona lepiej przyswajalna przez nasz organizm niż pyłek. Tym produktem żywi się głównie królowa oraz młode pszczoły w okresie jesienno- zimowym, a także na wczesną wiosnę. Co ciekawe, pszczoły jedzące pierzgę żyją dłużej niż te, które jedzą pyłek. Być może przyczynia się do tego zawartość mleczka pszczelego (eliksir młodości) w pierzdze.
Pierzga zawiera dużo białka oraz składników mineralnych takich jak magnez, fosfor, żelazo, sód, cynk. Jest także źródłem wielu witamin tj. A, B1, B2, B3, B6, B12, C, D, E, K, P, PP.
Właściwości:
- buduje odporność – wspiera organizm
- wzmacnia odporność i chroni przed przeziębieniami, grypą i katarem
- uzupełnia niedobory witamin i mikroelementów
- wzmacnia układ nerwowy, a tym samym znajduje zastosowanie w leczeniu depresji
- korzystnie wpływa na układ pokarmowy, szczególnie przy wrzodach
- pomocna w leczeniu biegunek i zaparć
- wzmaga apetyt
- reguluje przemianę materii
- zwiększa liczbę czerwonych krwinek i poziom żelaza (anemia)
- stosowany w schorzeniach gruczołu krokowego oraz leczeniu stanów przedzawałowych, choroby alkoholowej oraz astmy
Stosowanie i przeciwwskazania:
Pierzga jest produktem o działaniu silniejszym niż pyłek dlatego podaje się ją zazwyczaj w mniejszych ilościach i przez krótszy czas.
- dla dzieci 1 łyżeczki pierzgi wymieszanej z miodem lub wodą – 1/2 razy dziennie przed posiłkiem przez miesiąc
- dla dorosłych 1 łyżeczka pierzgi wymieszanej z miodem lub wodą – 1/2 razy dziennie przed posiłkiem przez miesiąc
Pierzgę nie powinny stosować osoby uczulone na pyłki roślinne a także dzieci poniżej 3 roku życia. U osób uczulonych mogą wystąpić reakcje alergiczne w postaci zaczerwienienia spojówek, pokrzywki, obrzęku warg oraz w postaci zaburzeń układu pokarmowego.
